Dzień Świętego Franciszka jest „bogatym” świętem dla lekarzy, ale 10,5 miliona przybędzie dopiero za dwa lata.

Poważne problemy płacowe nękające lekarzy i pielęgniarki, a także sama atrakcyjność zatrudnienia w sektorze publicznym dla tych zawodów, zostały ostatecznie rozwiązane. 23 września Izba Deputowanych zatwierdziła projekt ustawy AC 2231, ustanawiający Narodowe Święto Świętego Franciszka z Asyżu, które będzie obchodzone corocznie 4 października.

Projekt ustawy — łączący dwa odrębne projekty ustaw (drugim jest AC 2097) — został przyjęty 247 głosami za i 2 przeciw, co stanowi wyraźny sygnał, że wśród najważniejszych kwestii, nad którymi parlament pracował przez lata, święto św. Franciszka zyskało absolutny priorytet (projekt ustawy został przedstawiony 6 lutego br.) i poparcie wszystkich partii.

Oczywista i dobroduszna ironia tego, co właśnie powiedziano, wynika z faktu, że artykuł 2 zatwierdzonego tekstu stanowi, że wdrożenie ustawy upoważnia do wydatków w wysokości około 10,5 miliona euro, „z czego 8 793 880 euro rocznie przeznacza się na Narodową Służbę Zdrowia”. Sformułowanie to nie jest najlepsze, ponieważ może sugerować, że finansowanie jest przeznaczone wyłącznie dla pracowników sektora, a nie dla menedżerów należących do „obszaru” NHS. Kwota ta, która nie jest dosłownie groszowa, będzie potrzebna do wypłacenia wszystkim pracownikom, którzy od 1 stycznia 2026 r. będą na zmianie 4 października, określonych dodatków przewidzianych w ich układach zbiorowych pracy. W przypadku kadry zarządzającej w sektorze opieki zdrowotnej dotyczy to artykułu 27 ust. 5 Krajowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 23 stycznia 2024 r., który przewiduje 100 euro za każdą zmianę świąteczną, podczas gdy w przypadku pracowników sektora, artykuł 27 ust. 5 Krajowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 23 stycznia 2024 r. przewiduje 100 euro za każdą zmianę świąteczną, podczas gdy w przypadku pracowników sektora, artykuł 27 ust. 5 Krajowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 23 stycznia 2024 r. przewiduje 100 euro za każdą zmianę świąteczną. Artykuł 106 ust. 4 Krajowego Układu Zbiorowego Pracy z dnia 2 listopada 2022 r. przewiduje sześciogodzinną zmianę świąteczną w wysokości 15,30 euro (niezwiększoną o kolejną umowę). Aby pokryć zwiększone koszty, ustawa zmniejsza fundusz, o którym mowa w artykule 1 ust. 200 ustawy 190/2014, tj. „Fundusz na pokrycie pilnych potrzeb, które pojawiają się w toku zarządzania”.

Można sobie wyobrazić, z jaką satysfakcją wejście w życie ustawy zostanie przyjęte przez pracowników służby zdrowia pracujących 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, choć kryje się za tym mała niespodzianka: 4 października 2026 roku przypada w niedzielę, więc „wzbogacenie” wynikające ze święta św. Franciszka będzie musiało poczekać do 2027 roku. Dlatego artykuł 2 stanowi, że „standardowe krajowe zapotrzebowanie na opiekę zdrowotną, do którego dopłaca państwo, wzrasta o 8 793 880 euro rocznie, począwszy od 2027 roku”. Wszystko wydaje się proste, ale takie nie jest, ponieważ gdy ustawa wejdzie w życie – czyli za dwa lata – kwota ta będzie dalece niewystarczająca na pokrycie zwiększonych kosztów osobowych, ponieważ krajowe układy zbiorowe pracy na lata 2025-2027 wejdą już w życie, przynajmniej na to liczymy, biorąc pod uwagę, że okres 2022-2024 wciąż pozostaje niepewny dla zarządzania opieką zdrowotną.